Kracht wordt in zwakheid volbracht
Er zijn veel ‘grote’ figuren in onze geschiedenis. Mensen waar je naar opkijkt. Mensen die je inspireren met hun manier van leven. Dat zou jij ook wel willen! Maar wie inspireert wie? En, leren we in onze dagen, wordt er jaren later nog steeds zo over deze sterke mensen gedacht? Er zijn inmiddels al heel wat helden van hun voetstuk gehaald. Wat is dat eigenlijk, een sterk mens? Hoe komt het dat ze ons zo raken dat we hen als voorbeeld willen?
Maar met een volgende vraag: hoeveel ruimte blijft er dan nog over voor onszelf? Je kunt je niet voordoen als iemand anders. Dat houdt niemand vol. Bovendien; jij zoals je bent, bent als mens de moeite waard!
Er is een mooi verhaalt over God die Sam zoekt. God kan hem niet vinden. op een gegeven moment komt Sam. Waar was je, vroeg God. God krijgt als antwoord: Ik was heel erg bezig om Mozes te proberen te zijn. Dan zegt God: maar Sam, jij bent Sam! Als je Mozes had moeten zijn dan had ik je toch als Mozes geschapen!
Dat wil niet zeggen dat je nooit een groot voorbeeld kunt worden. Maar het leven leven als jezelf is vaak al moeilijk genoeg. En grote voorbeelden zijn prima. Maar zij zijn niet het gros van de mensheid. Het leven zelf wordt leefbaar gemaakt door u en mijzelf. Met alleen maar naar boven staren wordt niet zoveel bereikt. We zullen zelf moeten bukken om onze wereld ‘op te ruimen’. We zullen zelf de hand uit moeten steken naar onze medemens. Natuurlijk is het goed om je ‘te voeden’ met mooie voorbeelden of vanuit de levensovertuiging dat er meer is, dan wat je ziet, dat dit een dragende kracht in je leven is. Maar uiteindelijk wordt aan jouzelf de vraag gesteld: Wat doe jij? Laten we die vraag niet wegwuiven met de intentie dat wijzelf niet zoveel bij kunnen dragen aan onze wereld. En nee, de hemel kunnen we niet bestormen, maar samen kunnen we onze aarde wel leefbaarder maken. Ieder op zijn of haar eigen plek. Doet u ook mee?
Bettineke van der Werf, werkgroep pastoraat, Agneskerk Lindenholt