Geleerd van moeder
Nog steeds zitten we in lockdown en ik kan dan wel weer iets heel vervelends schrijven. Maar omdat iedereen het - net zoals mijn gezin - moeilijk heeft wil ik deze keer iets anders.
Onze oudst thuiswonende zoon wil iets opruimen op zijn kamer en aangezien ik nogal een hamster ben staat de zolder van mijn moeder vol met dozen van ons die bewaard moeten worden. Dus gaan we corona-proof richting mijn moeders huis op zoek naar zijn dozen. Op zolder aangekomen pakken we alle dozen waar mogelijk de kleinere dozen in zitten die we nodig hebben en we kijken ze helemaal na. Behalve wat muizenkeutels vinden we ze niet. Mijn moeder is helemaal niet blij want waar zit nou die muis..!?!” “Mam we hebben geen tijd om de zolder uit te kammen” en laten haar achter. En daar begint deze column pas echt.
Ik ben opgegroeid met een heel zelfstandige moeder, die alles zelf kon oplossen, niets was te moeilijk voor haar. Toen ik jong was draaide mijn vader vaak nachtdiensten en dan kwam mijn moeder in actie. Ze schrobde de vloerbedekking en sjouwde met kasten omdat die volgens haar aan de andere kant van de kamer beter stonden. Oftewel; ik ben zeer zelfstandig opgevoed. Wij bellen niet om hulp als er een stop in de meterkast vervangen moet worden.
Terug naar vanmiddag: tijdens het avondeten ziet die oudste een fruitvliegje in de hanglamp boven de eettafel vliegen en binnen een paar seconden barst de discussie los. Onze junior vertelt dat hij een minuscuul beestje op zijn slaapkamer zag en we gieren het uit want manlief vraagt: “Wat heb je er dan mee gedaan?” En voordat junior kan antwoorden zegt de oudste: “ Duh.. gespoten met insectenspray .” Waarop hubbie zegt: “Dat is echt heel slecht.” Met als respons van de oudste: “Nee hoor ik spuit de boel plat, daarna ga ik gewoon een half uur douchen en dan gooi ik de ramen open.” Mijn lieve hubbie kijkt hem aan en zoonlief zegt: “Dat heb ik geleerd van mama.” Waarop manlief mij aankijkt en ik glimlachend zeg: “Dit heb ik geleerd van mijn moeder, schat.”
En ondanks alles schieten we allemaal in de lach. Ik denk dat ik morgen toch maar even de muizenvallen naar mijn moeder ga brengen…of ze heeft ze er al staan terwijl ik dit schrijf.