Vandaag 27-01-2019 staat de rode typemachine in het Wijkatelier voor een interview met Hannah Dits, bewoonster in de wijk Leuvensbroek.
Achtergrond geschiedenis
Hannah is geboren in 1950 te Rotterdam in een tuindorp Heyplaat, een tuindorp geklemd tussen de Rotterdamse havens. Een grote scheepswerf had voor de medewerkers van het bedrijf een dorp laten bouwen. Toen Hannah vier jaar oud was is het gezin verhuisd naar het centrum van Rotterdam.
Hannah was bijna 19 jaar toen zij trouwde met haar man Cor. Hij was haar middelbare schoolmaatje. Op 22 jarige leeftijd werd zij moeder van een dochter en is nu de trotse oma van twee grote kleinzoons.
Werkzame leven
Haar werkzame leven is zij begonnen in de functie van laborant assistente vanwege haar voorkeur voor de Beta vakken; natuurkunde, wiskunde, scheikunde, algebra en meetkunde.
In 1972 is zij overgestapt naar de Sociale academie, richting maatschappelijk werk. Zij werd staflid bij de telefonische hulpdienst suïcidepreventie om vrijwilligers te ondersteunen bij hun werk.
Daarna in de functie van coördinator in de kinder-en jeugdpsychiatrie in Rotterdam. Zij ontwikkelde zich steeds meer richting management. Hannah was actief in de vrouwenbeweging bij de oprichting van een vrouwencafé, vrouwenhuis, vrouwengezondheidscentrum. In het wijkcentrum kwamen vrouwen bij elkaar in het vrouwencafé om lezingen bij te wonen die voor hen van belang waren o.a. over gezondheid en ‘de VOS cursus’, Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving. Dit was een ontwikkeling in de maatschappij gericht op de emancipatie van vrouwen. In het vrouwenhuis werden er cursussen voor vrouwen georganiseerd om zo vrouwen bewust te maken van hun eigen kracht, leren om op eigen benen te staan, moeders met kinderen in combinatie met werk. In die tijd was er geen sprake van parttime werk voor vrouwen en de crèches waren zeer zeldzaam.
Succes geboekt als activiste
Hannah heeft een activistische achtergrond en deed mee aan demonstraties op de Coolsingel. Vrouwen wilden de pil in het ziekenfondspakket en zij streed voor de abortuswetgeving, tegen het kabinet van Dries van Acht. Zij behaalden succes!
Nieuwe uitdaging
In 1985 kreeg Cor ander werk en verhuisden zij naar Grave in Brabant. Dit was voor Hannah weer een nieuwe uitdaging! In ‘88-89 werkte Hannah in de functie van directeur in de Jeugdhulpverlening in Den Bosch. Zij ambieerde altijd al een functie als leidinggevende. Haar hele carrière heeft zij werk en studie naast elkaar gedaan, tot 4 / 5 jaar terug.
Voor de vrouwen die in aanraking kwamen met emancipatie realiseerde zij kinderopvang in Grave, kleinschalige projecten gekoppeld aan de brede scholen in de wijken.
Voor 0 tot 6 jarigen richtte Hannah een Medisch Kleuterdagverblijf in Den Bosch op. Dit is later gefuseerd met het Medisch Kinderhuis in Reek. Voor kinderen in de leeftijd van 6 tot 12 jaar organiseerde zij vanuit het Boddard Centrum in Den Bosch dagbehandeling en ambulante hulp voor kinderen en ouders.
Medisch traject
Alles stond op rit en toen werd Hannah gediagnosticeerd met schildklierkanker. Zij is hier niet goed uitgekomen, elk jaar ging haar energie naar beneden en in het jaar 2000 belandde zij geheel tegen haar wil in een rolstoel. Haar hele systeem was tot stilstand gekomen. Zij had en gesprek met de revalidatie arts en ergotherapeut over haar rolstoel maar die wilde zij niet! Dit liet zij duidelijk horen aan de arts die zelf achter haar bureau uitreed en naast haar reed in haar rolstoel. Zij besloten deze toch aan te vragen en die thuis in de hal te laten staan en gebruiken indien het niet meer anders kon en ze er aan toe was. Met Cor ging zij naar een hotel in Amersfoort om de rolstoel uit te proberen. In het Armando museum sprak men tot Cor en negeerde Hannah in de rolstoel compleet. Dit was een zeer moeilijke situatie voor Hannah.
Ouderbegeleiding in de kinderpsychiatrie – zeer vooruitstrevend
Hannah gaat in haar verhaal weer naar de kinderen. Na schooltijd kwamen de kinderen naar het centrum en kon men starten met een behandelplan opgesteld in leesbare taal ook voor de ouders. Met de dagbehandeling kon je opname voorkomen. Na het eten gingen de kinderen dan weer naar huis, zowel thuis als ook in het centrum werd er altijd samengewerkt met de ouders. Tijdens de stafvergadering kwamen de ouders naar het Multi disciplinair overleg om over het behandelplan mee te praten. Ouderbegeleiding in de kinderpsychiatrie was praten op het niveau van de ouders. Zij voelden zich erkent en gehoord. In die tijd zeer vooruitstrevend. Hannah had er vooral veel plezier in om als pionier aan de slag te gaan met een bepaalde attitude om met iets nieuws te starten vanuit het niets. Zij kocht een typemachine en wat simpele kantoorartikelen, nam mensen aan met of zonder ervaring en creëerde zo wat nodig was. Tijdens reünies komt zij haar oud collega’s nog regelmatig tegen.
Hannah functioneert puur op wilskracht!
De schildklier die werkt als energiebron bouwt bij haar bij inspanning geen nieuwe energie op. Zij volgde verschillende revalidatieprogramma’s o.a. in de Sint Maartenskliniek. Gelijktijdig werd zij getest door neuropsycholoog want haar cognitieve functies mochten niet achteruitgaan. Bij fysieke inspanning mag zij vooral niet uitgeput raken! Hannah functioneert dan puur op wilskracht! Zij had de kanker overwonnen dus ging zij positief weer verder. Op advies van de neuropsycholoog moest Hannah meer rust nemen, zij begon steeds meer dingen te vergeten en kon zo onmogelijk door met werken. Als hoogbegaafd iemand wil je wel je hoofd gebruiken en niet alleen maar voor kruiswoordpuzzels. Hannah bezit over een sterke innerlijke kracht om vooral door te gaan. Volgens haar psycholoog heeft zij verrassend weinig psychische schade opgelopen van het chronisch ziek zijn.
Studie religiewetenschappen
In 2001 startte zij met een studie, religie wetenschappen aan de Radboud en behaalde haar Master Interreligieuze Spiritualiteiten. Dit was een parttime opleiding in de avonduren. Haar dag begon pas om 16.00 uur. Zij kreeg een buddy toegewezen om haar te helpen uit de auto, boeken en haar tas te dragen en voor de colleges had zij een opnameapparaat omdat het volgen van vier colleges op een avond teveel was. De laatste drie jaar van haar studie werkte zij aan een scriptie en ontwikkelde vragenlijsten hoe men dacht over spiritualiteit. In 2010 studeerde zij af.
Zij volgde ook de colleges van de Bachelor geestelijk verzorger, geen diploma omdat zij geen stage kon lopen in ziekenhuizen, gevangenissen, bij het leger of in verpleeghuizen. Vanuit haar achtergrond maatschappelijk werker was Hannah geïnteresseerd in het vak van humanistische geestelijk verzorger.
Hannah koos uiteindelijk voor een spirituele pad wat bedoeld is voor alle mensen, religieus of seculier. De menselijke geest, het brein heeft ook een spirituele kant. Al onze functies zijn gericht op ons voortbestaan, om te kunnen samenleven met groepen. Onze spirituele kant kan ons daar bij helpen. Om antwoorden te zoeken op de vele levensvragen is spiritueel ontwikkelen ook een manier om in het leven te staan, los van godsdiensten en religies.Religies lokken de grote levensvragen uit, bijvoorbeeld; waarom zijn wij hier op aarde, bestaat er ook rechtvaardigheid? Ze kunnen ook antwoorden geven, echter de filosofie stelt deze vragen ook.
Mantelzorger
In 2011 overleed haar vader in Rotterdam aan hartfalen en moest zij voor haar moeder, Alzheimerpatiënt zorgen en haalde haar moeder naar Nijmegen. Er was geen dagopvang, geen enkele vorm van beschermt wonen. Er was echt niks in Lindenholt… Uiteindelijk werd er een plekje gevonden in Dukenburg bij de Orangerie, eerst bij de Distel waar haar moeder naar de dagopvang ging en later kon wonen. Totdat zij en brief kreeg dat de Orangerie ging sluiten. Zij besloot lid te worden bij de PvdA en kreeg een gesprek met Hannie Kunst, de wethouder. Er was inderdaad nog geen alternatief voorhanden voor deze kwetsbare bewoners, noch in Lindenholt noch in Dukenburg. De gemeente kon niks doen, hooguit druk uitoefenen op de woningcorporatie. Hannah was niet onder de indruk van de voornemens voor nieuwbouw van de bestuurder van de ZZG. Daaruit bleek dat er nauwelijks contact was met de doelgroep of met hun vertegenwoordigers. Ook in de Cliëntenraad en de Gebiedscliëntenraad van de ZZG werd er niet of nauwelijks geluisterd en het kwam tot een botsing.
Burgerinitiatief Wijkatelier en de Bol
Dit was het startpunt dat Hannah zich aansloot bij de werkgroep Zorg vanuit de PvdA. Zij volgde op de voet wat er gebeurde en wat mensen nodig hebben in de sector Zorg & Welzijn. Deze input in de Ouderenzorg was een nieuwe uitdaging. Als mantelzorger was Hannah ervaringsdeskundige geworden. Zij neemt het initiatief om in Lindenholt de medezeggenschap op gang te helpen met Jan ten Dam en Hans Lieskamp. Nijmegen heeft nu een wijkplatform dat is ondergebracht in Stichting Bol (Bewonersoverleg Lindenholt). Bewoners organiseren zelf thema avonden. Hierbij wordt de gemeente eventueel uitgenodigd.
Het Wijkatelier is ook en kindje van Hannah geworden. Zij ondersteunt en adviseert als bestuurslid het burgerinitiatief in het Wijkatelier. Het bestuur maakt het voor bewoners mogelijk om activiteiten in het Wijkatelier te organiseren. Zij praat over ‘een omgekeerde pyramide-organisatie waar het bestuur samen met de zorg- en welzijnsorganisaties onderaan staan in de besluitvorming en de actieve bewoners bovenaan, dat wil zeggen dat de bewoners de regie hebben.
Dorps karakter
Lindenholt is volgens Hannah eigenlijk een dorp, een gemeenschap met een eigen identiteit. Met als ‘stip aan de horizon een plek waar mensen voor elkaar kunnen blijven zorgen. Die stip is ‘een kloppend hart’ in ons dorp met voldoende voorzieningen waar mensen met beperkingen kunnen blijven wonen in hun eigen huis of in zorgwoningen met voorzieningen op rollator afstand om elkaar te ontmoeten.
Intussen zijn er plannen om aan de Sint Agnetenweg een zorgvoorziening te bouwen voor beschermd en beschut wonen voor dementerenden. Hannah zit namens de BOL in de werkgroep Levensloopbestendig Lindenholt om in de planontwikkeling ook de wensen van de bewoners kenbaar te maken. Zo wil de buurt graag een buurtkamer in dit zorgcomplex, open voor de buurt met een verbinding tussen ouderen en jongeren.
Verder zit Hannah bij het overleg Vernieuwing winkelplein Leuvensbroek, ze regelt oefenavonden voor Mindfulness in de Brack en Meditatie in het Wijkatelier.
Als gepensioneerde hulpverlener doet zij dit alles graag voor haar medebewoners maar ook als zingeving in haar leven dus ook voor zichzelf.
Boodschap aan de gemeente
Hannah heeft nog en boodschap aan de gemeente. “Lindenholt is een dorp aan het kanaal met een eigen identiteit en een eigen ziel en we willen in de toekomst voldoende voorzieningen om voor elkaar blijven zorgen”.
Tekst: Gemma Sanders en Veronique Franken
Foto: Gemma Sanders